Veranderen is door een zure appel heen bijten en dat ben je vooral zelf
Accepteren? Is dat tegenwoordig het key woord? Als we leren accepteren dan hoeven we niet meer te vechten? Als we leren accepteren vinden we rust in ons zelf? Wanneer kan ik het dan accepteren? Hoe werkt dat accepteren?
Impact op veranderingen
Veranderen, vanuit mijn ervaring gaat dat gepaard met kwartjes die vallen, met pijn, met afscheid, jezelf aan durven kijken, de moed en de wil hebben om het aan te gaan, soms door een zure appel heen en dat was ik vooral zelf. Een tijd van voelen en nadenken. Nog een keer naar mezelf kijken. Beslissen, mijn hart volgen en het geluk hebben tot acceptatie te komen.
Dit brengt mij bij een situatie op de werkvloer. De ANWB wilde een verandering doorvoeren. Dit had voor mij als leidinggevende best veel impact. De gevolgen waren, dat ik mensen hun contract niet kon verlengen want we moesten met minder mensen hetzelfde werk doen. Ik moest meer de werkvloer op. Dat was niet heel erg maar aan de andere kant moest ik daarnaast ook managementtaken afmaken. Klant is koning dus de klant had de eerste prioriteit. Daar gingen mijn managementtaken. Ik merkte daarin ook dat ik de helicopterview kwijt raakte omdat ik nu middenin de loopgraven stond. Ik zat midden in een verandering en wist totaal niet wat ik er mee aan moest.
Totally not in controle
Wat ik deed, was discussie voeren met mijn leidinggevende. Ik was wel in voor een stevig potje verbaal knokken. Het maakte me boos en gefrustreerd want … dit kan toch niet zomaar? Hoe konden ze nou zomaar deze verandering doorvoeren en ons als leidinggevenden achter laten met al deze consequenties. Belachelijk! Ik werd negatief. Ja, en ook tegenover het team. Ik ging volledig op in mijn woede en frustratie. Het idee dat er niet naar mij geluisterd werd en dat ik geen controle had over deze situatie was killing! Ik voelde mij totaal niet gezien of gehoord.
Op een gegeven moment werd ik behoorlijk moe van continue tegen deze “belachelijke” verandering aan schoppen. Ik moest blijkbaar een andere strategie kiezen. Mijn leidinggevende bleef stellig en kwam niet in beweging. Dat was voor mij een rare gewaarwording. Meestal kreeg ik het wel voor elkaar om mensen met mij mee te krijgen. Dit keer dus niet meer. Toen kwam het besef. Ik werkte in dienst van dit bedrijf en kon hier niets aan veranderen. Ik moest of deze situatie accepteren of als ik hier niet happy van werd, voor mezelf kiezen. Dat was de situatie. Ik kon er niks aan veranderen. Dit is wat de ANWB moest doen.
Weggaan of blijven?
Tijdens het volgende overleg met mijn leidinggevende was de rust wat meer wedergekeerd. Voor mezelf had ik geaccepteerd dat ik deze situatie niet kon veranderen. Vechten had dus geen zin. De nieuwe situatie voelde voor mij nog steeds niet goed. Daar moest ik tegenover mezelf wel eerlijk in blijven. Maar ja en dan… Ik werkte al 12 jaar voor dit mooie professionele bedrijf. Als ik wegga.. De gedachte alleen al benauwde me.
Een nieuwe passie is geboren
Blijkbaar door in mijn hoofd het ANWB hoofdstuk langzaam af te sluiten, kwam er toch onbewust meer ruimte in mijn hoofd voor andere dingen. Langzamerhand verbrede ik steeds meer mijn wereld. Ik raakte op dat moment in gesprek met Diana. Zij vertelde mij over de WWLA de opleiding tot trainingsacteur in het bedrijfsleven. Na heel lang nadenken en na het aanvaarden van de “ik kan het niet” gedachten en “hoe moet ik dat allemaal organiseren met werk en gezin” gedachten ben ik toch gaan auditeren voor de opleiding. Wel zonder verwachtingen. Ik was er namelijk van overtuigd dat ik de auditie niet zou halen. Nu wetende dat het een vluchtweg was. Als ik namelijk die auditie niet zou halen, hoefde ik niets met de “ik kan het niet” gedachten en de “ hoe moet ik dit allemaal organiseren met werk en gezin” gedachte. Helaas ik was door en aangenomen voor de opleiding.
Veranderen is een moedige tussen fase
Ik heb natuurlijk volmonding “JA” gezegd tegen de opleiding en daarna ging mijn persoonlijke ontwikkeling als een trein. Ik ging om de week op vrijdag naar de opleiding. Het was elke keer weer een feestje. Tijdens de opleiding leerde ik mezelf steeds beter kennen. Ik leerde ook steeds meer waar mijn kwaliteiten lagen. Het werd daardoor ook pijnlijk duidelijk dat de ANWB een bedrijf was dat niet meer bij mij paste.
Afscheid nemen bestaat wel
Dat was best een pittig inzicht. Ik had wel tijd nodig om dit op een rijtje te zetten. Soms lopen de dingen, zoals ze blijkbaar moeten lopen. Alle managers van de ANWB kregen een mail dat ze opgeroepen werden. De dag dat we met zijn allen samen waren, kondigde de ANWB een reorganisatie aan. Voor mij was het zo klaar als een klontje. Het moment van afscheid was nu toch echt aangekomen. Ik was niet meer afhankelijk van dit ene bedrijf. Ik had voor mezelf onderzocht waar nog meer interesses zaten. Het klopte. Ik kon het afscheid accepteren.
Mijn volgende passie achterna
Nu anderhalf jaar later ben ik nog steeds aan het werk als trainingsacteur en train en coach ik jonge en startende leidinggevenden in hun loopbaan. Ik gun ze vooral de onafhankelijkheid en het onderzoek haar hen zelf.
Ik ben Carmen Lopez-Brea van DC Theaterinterventies. Ik houd mij voornamelijk bezig met persoonlijk leiderschap. Toen ik 28 jaar was had ik een leidinggevende functie binnen de ANWB. Ik was een jonge hond met een kwispelende staart. Loyaal, alles goed willen doen en een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Daarnaast had ik een lange stabiele relatie met mijn jeugdliefde en mijn hobby was improvisatietheater. Door het leidinggeven op relatief jonge leeftijd, leerde ik mijzelf goed kennen. Het team was de spiegel van mijn eigen gedrag. Door improvisatietheater en spel, leerde ik weer opnieuw spelen. Spelen met de realiteit, de humor op zoeken en veerkrachtiger te worden. Door de stabiele basis thuis had ik een stevige fundering. Dit gaf mij zelfvertrouwen.
Deze combinatie breng ik ook terug in mijn trainingen. Veiligheid en Stabiliteit. Ruimte om te spelen en plezier te hebben. Spiegelen en reflecteren op je eigen gedrag.
“Je kunt pas leidinggeven aan anderen, als je jezelf kunt leidinggeven”
